สุขเวทนาและทุกขเวทนาย่อมไปด้วยกัน
ไปไหนก็ไปด้วยกันเหมือนหน้าหัวกับหน้าก้อยของเหรียญ
สุขเล็กทุกข์ก็เล็ก สุขใหญ่ทุกข์ก็ใหญ่
ผู้ไม่เข้าใจเรื่องนี้จึงตื่นเต้นเศร้าสร้อยกับสุขทุกข์
ผู้มีปัญญาย่อมถอนอุปาทานในเวทนา
ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสุขและทุกข์
สิ่งทั้งปวงทั้งรูปธรรมนามธรรมมีสามัญลักษณะ
คือเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ไม่มีอะไรจีรัง
ถ้ายึดมากจะเดือดร้อนทุรนทุรายมาก
เพราะว่าสิ่งทั้งปวงย่อมเป็นไปตามเหตุปัจจัยของมันเอง
ไม่ได้เป็นไปตามความต้องการของเรา
ท่านผู้มีปัญญาย่อมถอนอุปาทานในสังขาร
สิ่งทั้งหลายปรากฏแก่ปัญญาคือความเกิดดับ
ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้แน่นอน
ยิ่งยึดมากเท่าไรก็ยิ่งเดือดร้อนใหญ่เท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น