คนเราเกิดมา

คนเราเกิดมาในจักรวาลนี้ที่กว้างใหญ่ไพศาล

คนเรานี่เป็นส่วนแค่เศษธุลีที่เล็กนัก

เมื่อเกิดมาก็ต้องอาศัยผู้อื่นอุ้มชูช่วยเหลือ

กว่าจะใหญ่โตมาได้ก็ด้วยการเกื้อกูลของบุคคลอื่น

แล้วจะถือตัวถือดีเย่อหยิ่งไปทำไม

บัณฑิตทั้งหลายเป็นผู้มีปัญญามาก

จึงเห็นว่าโลกนี้อยู่ได้ด้วยการพึ่งพาอาศัยกัน

จึงแสดงออกต่อโลกด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

จึงแสดงออกต่อโลกด้วยความกตัญญูรู้คุณ

จึงแสดงออกต่อโลกด้วยความเมตตากรุณา

ไม่ถือตัวว่ายิ่งใหญ่

ไม่เย่อหยิ่งถือดีก้าวร้าว

อยู่ในโลกอย่างคิดแทนคุณโลก

พร้อมเสมอในการช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส

โลกนี้จะอยู่ได้ก็ด้วยการพึ่งพาอาศัยกัน

ท่านทั้งหลายจงมีเมตตากรุณาต่อกันและกัน

ท่านทั้งหลายจงอย่าเบียดเบียนกัน